Echo’s Bones/Were Turned to Stone, 2020

In Echo’s Bones/Were Turned to Stone lig je met een koptelefoon op een handgeknoopt wollen tapijt dat door Ana Torfs ontworpen werd. Je hoort een vrouwelijk personage dat haar gedachten lijkt te ordenen in een anaforische keten van eindeloze associaties: anekdotes over leven en dood van kunstenaars, schrijvers, acteurs, zangers, filmregisseurs en componisten die haar dierbaar zijn, zoals Georgia O'Keeffe, Robert Bresson, Lucia Joyce, Alexandre Dumas, Elsa von Freytag-Loringhoven, Marguerite Duras, Samuel Beckett, Berthe Morisot, Erik Satie, Delphine Seyrig, Ovidius, Mary Wollstonecraft, Isamu Noguchi, Lina Bo Bardi, Honoré de Balzac, Hilma af Klint, Edgar Allan Poe, Billie Holiday, en vele anderen.

De hypnotiserende woordenstroom wordt afgewisseld met gezucht en gekreun, die dan overgaat in feitelijke beschrijvingen van de werking van het menselijk lichaam of de toestand van de planeet. Schijnbaar onsamenhangende verhalen beginnen patronen te vormen. Zo lang ze praat, bestaat ze.

Dit werk is geïnspireerd door Torfs’ diepe belangstelling voor het proces van lezen en schrijven. In de Griekse mythologie, zoals verteld in Ovidius’ Metamorfosen, is Echo een praatzieke bergnimf. Zij beledigde de godin Juno door haar telkens opnieuw aan de praat te houden, zodat ze haar echtgenoot Jupiter niet kon betrappen tijdens diens talloze affaires. Juno vervloekt Echo door haar haar spraakvermogen te ontnemen, zodat ze alleen nog maar kan herhalen wat anderen zeggen. Eenzaam en verlaten sterft ze in een grot. Haar beenderen veranderen in steen, maar haar stem leeft voort en verdubbelt elk geluid.

Handgeknoopt tapijt, wol en bamboezijde, 90 x 270 cm; geluidswerk, Engels
gesproken, koptelefoon, 210’, loop

Stem: Caroline Daish